மார்க்சிஸம் பற்றிய அறிமுகம்
பொதுவுடைமை, அல்லது சம உடைமைச் சிந்தனையை அடிப்படையாகக் கொண்டு பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டளவில் கார்ள் மார்க்ஸ், ஏங்கெல்ஸ் போன்ற சோசலிஸச் சிந்தனையாளர்களால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு விஞ்ஞானம் அல்லது அறிவியல்ச் சிந்தனையே ‘மார்க்ஸிசம்’ (ஆயசஒளைஅ) ஆகும். இதற்கு வரலாற்றுப் பொருள் முதல் வாதம், இயங்கியல் பொருள் முதல் வாதம் என்பனவற்றை உள்ளடக்கிய பொருள் முதல் வாதக் கோட்பாடு அடிப்படையாக அமைந்தது.
இன்றய மனித சமுதாயத்திலே நிலவுகின்ற பொருளாதாரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட முதலாளி – தொழிலாளி எனும் வர்க்கப் பாகுபாட்டினையும், அதில் ஒரு சிறு குழுவான முதலாளி வர்க்கமானது, உலகின் ஏனைய அனைத்து மக்களையும் ஏமாற்றிச் சுரண்டித் தாம் சுகபோகமாக வாழ்கின்ற நிலையினையும், மாற்றியமைக்கப் புறப்பட்டவர்களே மார்க்சிய வாதிகளாவர். இவர்கள் சம உடைமைச் சமுதாயத்தினைப் படைப்பதற்காகவும், தொழிலாளர் வர்க்கத்தினை அதிகாரமுடையதாக்குவதற்கும், உலக வளங்கள் அனைத்தும் அனைவருக்கும் சமமாகப் பகிர்ந்தளிக்கப்படவேண்டும் என்பதற்காகவும் போராடி வருகின்றனர்.
இந்த வகையிலே உலகின் மனிதகுலத்திற்கும், அதன் நிலையான வழ்க்கைக்கும் சாதகமான விடயங்களை எல்லாம் மார்க்சிசமானது ஏற்றுக்கொள்கின்றது.
வர்க்கமுறையும் மார்க்சிஸமும்
‘ஊடயளளளை’ என்கின்ற லத்தீன் சொல்லில் இருந்து தோற்றம் பெற்றதே ‘ஊடயளள’(வர்க்கம்) எனும் ஆங்கிலப் பதமாகும். இச்சொல்லானது ஆரம்பத்தில் ‘ஆயுதமேந்துவதற்காக அழைக்கப்பட்ட குழு’ எனப் பொருள்கொள்ளப்பட்டாலும், காலப்போக்கில் ‘மக்கள் பிரிவைச்’ சுட்டுவதற்குப் பயன்பட்டது.
வர்க்கமுறையானது உலகில் பல நூற்றாண்டுகளிற்கு முன்னரேயே தோற்றம் பெற்றுவிட்டதொன்றாகும். கி.மு. ஆறாம் நூற்றாண்டளவில் ரோமானிய மன்னனான செர்வியூஸ் துல்லியூஸ் என்பவனே முதன்முதலில் தனது நாட்டு மக்களை வர்க்கங்களாகப் பாகுபடுத்தினான் என்பர். இது யுத்தத் தேவைகளிற்காக மேற்கொள்ளப்பட்டதாகக் கருதப்படுகின்றது.
இதன் பின்னர் வர்க்கமுறை தொடர்பான கருத்துக்கள் பல்வேறு நிலைகளில் இடம்பெற்று வந்துள்ளது. ஆனால் இன்று வர்க்கமுறை தொடர்பான கருத்துக்களிற்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் கொடுத்து, அதனை வலியுறுத்திக் கூறுபவர்களாக மார்க்ஸிய வாதிகள் விளங்குகின்றார்கள். பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் மனித சமூகமானது இரண்டு மாபெரும் வர்க்கங்களாகப் பிளவுபட்டுள்ளது எனக் கூறும் இவர்கள், அவை இரண்டையும் தொழிலாளி வர்க்கம் - முதலாளி வர்க்கம் அல்லது பாட்டாளி வர்க்கம் - பூர்ஸ்வா வர்க்கம் அல்லது மேல்த்தட்டு வர்க்கம் - கீழ்த்தட்டு வர்க்கம் எனும் சொற்களால் குறிப்பிடுகின்றனர்.
இவ் வர்க்கத்தினை மார்க்சிய அறிஞரும், முதன்முதலில் மார்க்சியக் கருத்துக்களை நடைமுறையில் வெற்றிகரமாக அமுல்படுத்தியவருமான லெனின் பின்வருமாறு வரையறை செய்கின்றார்,
“வர்க்கங்கள் என்பவை, வரலாற்று வழியில் நிர்ணயிக்கப்பட்ட சமூகப் பொருளுற்பத்தி அமைப்பில், அவை வகிக்கும் இடத்தாலும், உற்பத்திச் சாதனங்களுடன் அவற்றுக்குள்ள உறவாலும் (மிகப் பெரும்பாலும் இது சட்டத்தால் நிலைநிறுத்தப்பட்டு வரையறுக்கப்பட்டிருக்கிறது), உழைப்பின் சமூக ஒழுங்கமைப்பில் அவற்றுக்குள்ள பாத்திரத்தாலும், சமூகச் செல்வத்தில் அவற்றின் செயலாட்சிக்கு உட்படும் பங்கின் பரிமாணங்களாலும், இந்தப் பங்கை அவை சுவாதினமாக்கிக் கொள்ளும் முறையினாலும் ஒன்றுக்கொன்று வேறுபடும் பெரும் மக்கள் பகுதிகளாகும்.”
இதில் அவர் வர்க்கங்களைப் பாகுபடுத்திக்காட்டும் பிரதான அடிப்படைகளாக நான்கு விடயங்களைக் குறிப்பிடுகின்றார். அவையாவன,
1. வரலாற்று பூர்வமாக நிர்ணயிக்கப்பட்ட சமுதாய உற்பத்தி அமைப்பில் மனிதர்கள் வகிக்கும் இடம்:
அதாவது, சமுதாயத்தில் இடம்பெறுகின்ற உற்பத்திச் செயற்பாட்டில் மனிதர்கள் எந்தப் பாத்திரத்தினை ஏற்கிறார்கள் என்பதாவது, இவர்கள் தங்களது உழைப்புச் சக்தியைக் கூலிக்காக விற்கின்ற தொழிலாளர்களா, அல்லது தங்களிடமுள்ள பணத்தை முதலீடு செய்துவிட்டு ஏனையோரின் உழைப்பினைச் சுரண்டி வாழ்கின்ற முதலாளிகளா என்பதனைக் கருத்தில் கொள்கின்றது.
2. உற்பத்திச் சாதனங்களுடன் மனிதர்கள் கொண்டுள்ள உறவு:
இது உற்பத்திச் செயற்பாட்டில் ஈடுபடுகின்ற மனிதர்கள் அதில் சம்பந்தப்படுகின்ற ஏனைய உயிருள்ள, உயிரற்ற பொருட்களின் மீது எத்தகைய உரிமையைக் கொண்டுள்ளனர் என்பதனை, அதாவது, மூலப்பொருள் (தொழிற்சாலை, உற்பத்திக் கருவிகள்), மற்றும் முடிபுப் பொருட்கள் (நுகர்வுக்குரிய உற்பத்திசெய்யப்பட்ட பண்டம்) என்பவற்றிற்கு இவர்கள் உரிமையுடையவர்களா அல்லது அவற்றின்மீது எத்தகைய உரிமையுமற்ற வெறும் உழைப்பாளர்கள் மாத்திரம் தானா என்பதனைக் கருத்தில் கொள்கின்றது.
3. உழைப்பின் சமுதாய ஒழுங்கமைப்பில் மனிதர்களின் வகிபங்கு:
இது மனிதர்கள் உழைப்புச் செயற்பாட்டில் ஈடுபடுபவர்களா அல்லது எந்தவொரு உழைப்புச் செயற்பாட்டிலும் ஈடுபடாது ஏனையோரின் உழைப்பை உறிஞ்சி வாழ்கின்றார்களா என்பதனைக் கவனத்தில் கொள்கின்றது.
4. சமுதாயச் செல்வத்தில் இவர்கள் பெறுகின்ற பங்கு, அதைப் பெறுகின்ற முறை.
வர்க்க வேறுபாட்டைத் தீரமானிப்பதில் பிரதான செல்வாக்குச் செலுத்துகின்ற இன்னொரு காரணி தனிச்சொத்துடமை ஆகும். இதில் ஒருவருடைய சொத்தின் அளவும், ஏனையோருடைய சொத்திற்கும் அதற்குமிடையிலான வேறுபாடும், அவர் அந்தச் சொத்தினைப் பெற்றுக்கொள்கின்ற முறையுமே கவனத்தில் கொள்ளப்படுகின்றது. இதில் பொதுச் செல்வம் சுவீகரிக்கப்படும் முறை கவனத்தில் கொள்ளப்படவேண்டும்.
ஒரு தனிமனிதனுடைய வாழ்விலே அவன் சார்ந்திருக்கும் வர்க்கம் மிகவும் செல்வாக்குச் செலுத்துகின்றது. தனிமனித சுதந்திரமானது முற்றிலுமாக அவன் சார்ந்திருக்கும் வர்க்கத்தின் சுதந்திரத்திலேயே தங்கியுள்ளது. அத்துடன் அவனுடைய பண்பாடும் அதாவது வாழ்க்கைமுறை, (நடை, உடை, உணவு, தங்குமிடம்) கல்வி அறிவு, மொழி, சமயம், ஒழுக்கம், விழுமியங்கள், சட்டம், தண்டனை என்பன யாவும் அவனது வர்க்கத்தினாலேயே தீர்மானிக்கப்படுகின்றது.
வர்க்கப் பாகுபாட்டின் வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸியக் கருத்துக்கள்
வர்க்கப் பாகுபாட்டின் வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸியக் கருத்துக்களை நாம் இரண்டு அடிப்படைகளில் நோக்க முடியும். அவையாவன,
1. மானிட வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸிசக் கருத்தியலில், வர்க்கம் பற்றிய சிந்தனை பெறும் முக்கியத்துவம்.
2. சமுதாய வர்க்கப் பாகுபாட்டின் வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸிசக் கருத்து.
மானிட வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸிசக் கருத்தியலில், வர்க்கம் பற்றிய சிந்தனை பெறும் முக்கியத்துவம்.
மானிட வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸிசக் கருத்தியலில், வர்க்கத்தின் வகிபங்கு எவ்வாறு அமைந்துள்ளது என்பதனை ஆராயப் புகுவோமானால், கம்யூனிஸ்ற் கட்சியின் பிறப்புச்சான்றிதழ் எனச்சிறப்பிக்கப்படும் கம்யூனிஸ்ற் கட்சி அறிக்கையின் முதல் வரியே அதனைப் பின்வருமாறு வெளிப்படுத்துகின்றது.
“இதுநாள் வரையிலான சமுதாயங்களின் வரலாறு அனைத்தும் வர்க்கப் போரராட்டங்களின் வரலாறே ஆகும்.”
அதாவது உலக வரலாறானது வர்க்கங்களிற்கிடையில் நிலவிவந்த முரண்பாட்டின் காரணமாகவே வௌ;வேறு பரிணாமங்களை அடைந்து வழர்ச்சியடைந்து வந்துள்ளது. எனக் கூறிய மார்க்சும் ஏங்கெல்சும் மேலும்,
“ஒடுக்குவோரும் - ஒடுக்கப்படுவோரும் ஒருவருக்கொருவர் தீராப்பகை கொண்டோராய், சில நேரங்களில் மறைமுகமாகவும், சில நேரங்களில் வெளிப்படையாகவும் இடையறாத போராட்டம் நடத்தி வந்துள்ளனர்.”
எனும் தகவலையும் வளங்கிச் சென்றுள்ளனர். அத்துடன், வரலாற்றில் இடம்பெற்ற பெரும்பாலான யுத்தங்களிற்கு நேரடியான காரணமாகவோ அல்லது மறைமுகமான காரணமாகவோ வர்க்கமுரண்பாடு இருந்துள்ளது என்பதனை வரலாற்றுத் தரவுகளில் இருந்தும் அறியக்கூடியதாக உள்ளது. இது மேற்சொன்ன கூற்றிற்கு மேலும் வலுச்சேர்ப்பதாய் அமைகின்றது.
அத்துடன் மார்க்ஸிசக் கருத்தியலிற்கு அடிப்படையாக அமைகின்ற பொருள்முதல்வாதச் சிந்தனையிலும், வர்க்க முரண்பாடு தொடர்பான கருத்துக்கள் மிகவும் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன.
சமுதாய வர்க்கப் பாகுபாட்டின் வரலாறு தொடர்பான மார்க்ஸிசக் கருத்து.
வரலாற்றுக் காலங்களில் வர்க்கப் பாகுபாடு எவ்வாறு இருந்து வந்துள்ளது என்பது தொடர்பான மார்க்ஸிசக் கருத்தியலை ஆராயப் புகுவோமானால்,
வரலாற்றிலே வர்க்கப்பிரிவினையானது எப்போது? ஏவ்வாறு? தோன்றி வளர்ச்சியடைந்தது என நோக்கினோமானால், என்று மனிதனுக்குச் சொத்தின் மீது மோகம் ஏற்பட்டதோ! அன்றே வர்க்க வேறுபாட்டிற்கான முதல்வித்து இடப்பட்டு விட்டது எனலாம்.
ஆதிகாலத்தில் குலக்குழுக்களாக வாழ்ந்த மக்களிடத்தில் இப்பிரிவுகள் காணப்படவில்லை, அது வர்க்கங்கள் அற்றதான ஒரு சமத்துவ சமுதாயமாகக் காணப்பட்டுள்ளது. அக்காலமக்களுக்கு அடிமைப்படுத்துதல், ஒடுக்குமுறை, சுரண்டல் போன்ற எதுவும் தெரியாது. அவர்கள் தாம் உயிர்வாழ்வதற்குத் தேவையானவற்றைக் கூட்டு முயற்சியின் மூலம் பெற்று, கூட்டாகவே அவற்றைப் பகிர்ந்து, பயன்படுத்தி வழ்ந்தார்கள். இது தாய்வளிச் சமுதாயமாக இருந்தது. பெண்ணுக்கு முதன்மையளிக்கப்பட்டது.
இதன் பின்னர் மனித சமுதாயத்தில் ஏற்பட்ட சில மாற்றங்கள், அதாவது அறிவியல் ரீதியான சிந்தனை வளர்ச்சி, சில கண்டுபிடிப்புக்கள், தனிச்சொத்துடமை, அதுதொடர்பான பாதுகாப்புப் பிரச்சினைகள், அரசுகளின் தோற்றம் என்பன மனித சமுதாயத்தில் வர்க்கங்களின் தோற்றத்திற்கு வித்திட்டன எனலாம்.
அந்தவகையில் இவற்றுக்கெல்லாம் அடிப்படையாக அமைந்தது, உழைப்புப் பிரிவினையே ஆகும். அதுவே மனித சமூகம் பெரிய சமுதாயக் குழுக்களாகவும், பகைமை வர்க்கங்களாகவும் பிளவு படுவதற்கு பிரதான அடிப்படைக் காரணமாக அமைந்தது.
உலக வரலாற்றிலே இடம்பெற்ற பிரதான சமுதாய உழைப்புப் பிரிவினைகளாக,
கால்நடை வழர்ப்போர் தனி இனமாக ஏனையோரிலிருந்து பிரிந்தமை.
(இதுவே பண்டமாற்று முறையின் அறிமுகத்திற்குக் காரணமாகியது)
விவசாயத்திலிருந்து கைத்தொழில்கள் பிரிந்தமை.
உடல் உழைப்பும், மூளை உழைப்பும் தனித்தனியாகப் பிரிந்தமை.
என்பன குறிப்பிடப்படுகின்றன.
வர்க்கங்கள் தோன்றிய காலப்பகுதியைப் பின்வருமாறு வரையறை செய்வர்,
இடம் காலம்
01. பண்டைய எகிப்து, அசிரியா, பாபிலோனியா
கி.மு. 4 000 ஆண்டுகளின் இறுதியிலும், கி.மு. 3 000 ஆண்டுகளின் தொடக்கத்திலும்
02. பண்டைய இந்தியா, சீனா கி.மு. 3 000, 2 000 ஆண்டுகளில்
03. பண்டைய கிரீஸ், ரோமாபுரி கி.மு. 1 000 ஆண்டுகளில்
இவ் வர்க்கப்பாகுபாடனது காலத்திற்குக் காலம் எத்தகைய வடிவங்களில் நிலவி வந்துள்ளது என நோக்கினால்,
அடிமைகள் - ஆண்டான் (அடிமைகளை உடமையாகக் கொண்டோன்)
விவசாயி – நிலப்பிரபு (நிலத்திற்குச் சொந்தக்காரன்)
தொழிலளி – முதலாளி (முதல், உற்பத்திச் சாதனங்களின் சொந்தக்காரன்)
புராதன நாகரீகங்கள் (எகிப்து, சீனா, சுமேரிய நாகரீகங்கள்) தோற்றம் பெற்ற காலப்பகுதியில் நிலவிய சமுதாயமானது “அடிமை - ஆண்டான்” முறைச் சமுதாயமாகவே இருந்துள்ளது. அடிமைகளாகப் பெரும்பாலும் போர்க்கைதிகளும், சிறுபான்மையாக வாங்கிய கடனைக் கட்டாதோரும், குற்றமிழைத்தோரும், வறியவர்களும் விளங்கினர். இவர்களைப் பயன்படுத்தி மாபெரும் கட்டுமானப் பணிகள் இடம்பெற்றன. இவர்கள் மந்தைகளைவிடவும் மிகவும் கேவலமாக நடத்தப்பட்டார்கள்.
இவ் “அடிமை - ஆண்டான்” முறைச் சமுதாயத்தின் தொடர்ச்சியான வழர்ச்சியாகவே, நிலப்பிரபுத்துவ சமூகமானது காணப்படுகின்றது. இதில் நிலத்திற்குச் சொந்தக்காரன் (நில உடைமையாளன்) ஆண்டானாகவும், ஏனையவர்கள் அவனில்த் தங்கி வாழ்பவர்களாகவும் விளங்கினர். இத்தங்கி வாழ்பவர்களில் ஒரு பகுதியினர் அடிமைகளாகவும், இன்னொரு பகுதியினர் விவசாயத்தின் போது விவசாயிகளாகவும், யுத்தத்தின் போது போர்வீரர்களாகவும், ஏனைய நேரங்களில் மாத்திரம் கொஞ்சம் சுயமாக இயங்குகின்ற சுதந்திரமுடையவர்களாகவும் இருந்தனர். இங்கு அடிமைகளிற்கு எவ்விதமான உரிமைகளும் வழங்கப்படவில்லை. இவர்களைக் கூவி விற்கின்ற சந்தைகள் மத்தியகாலப்பகுதியில் ஐரோப்பாவிலும், அமெரிக்காவிலும் இருந்துள்ளன.
இதற்கு அடுத்தபடியாகத் தோற்றம்பெற்றதே தற்கால முதலாளித்துவ சமுதாயமாகும். இது நிலப்பிரபுத்துவத்தினைத் தகர்த்ததன் மூலமே தோற்றம் பெற்றது. ஆனால் இது அதனிலும் மோசமான தொழிலளி – முதலாளி என்ற வர்க்கப் பிரிவினையைத் தொற்றுவித்துள்ளது. இதன் சிறப்பியல்பு என்னவெனில் வர்க்கப் பகைமைகளைச் சுருக்கி எளிமையாக்கியுள்ளமையே ஆகும்.
முதலாளித்துவ சமுதாயத்தின் தோற்றத்திற்கு அடிப்படையாக அமைந்த விடயங்களாவன, நாடுகாண் பயணங்கள், வணிகத்திற்கான முக்கியத்துவம், பணப்புளக்கம் அதிகரித்தமை, காலணியாதிக்கம், கைத்தொழில் புரட்சி, விஞ்ஞானத்தின் வேகமான வளர்ச்சி என்பனவேயாகும். இன்று நவகாலணித்துவம், உலகமயமாதல், போக்குவரத்து, தகவல் தொழில்நுட்ப வழர்ச்சி என்பன முதலாளித்துவத்தின் விளைவுகளாக இருக்கின்ற அதேநேரம் அதனை மேலும் வளர்த்து விடுகின்றன.
முதலாளித்துவ சமுதாயத்தை ஏனைய சமுதாயங்களில் இருந்து வேறுபடுத்திக் காட்டுவனவாக, ஓயாது உற்பத்தியில் ஏற்பட்டுவரும் புரட்சிகர மாற்றங்களும், சமூக உறவுகளிற்கிடையில் இடையறாது ஏற்படுகின்ற முரண்பாடுகளும், பிரச்சினைகளும், யுத்தங்களும், அமைதிக்குலைவும், முடிவேயில்லாத நிச்சயமற்ற நிலமையும், கொந்தளிப்புக்களும் விளங்குகின்றன.
இதற்கு அடுத்தபடிநிலையாக மீண்டும் பொதுவுடமைச்சமுதாயம் தோன்றும் என்பதே மார்க்சியவாதிகளின் எதிர்பார்ப்பு ஆகும். இது தொழிலாளர் வர்க்கப் புரட்சியின் வெற்றியின் ஊடாக நடைமுறைக்கு வரும் என்பர். இப்புரட்சியானது சர்வதேச ரீதியாக இடம்பெறும். ஆனால், ஒவ்வோரு நாட்டினதும், பிரதேசத்தினதும் அரசியல், பொருளாதார, சமூக, பண்பாட்டு அடிபட்படைகளிற்கேற்ப இது இடம்பெறும் காலமானது வேறுபடும் என்கின்றனர்.
அந்தவகையிலே மனித சமுதாயத்திலே காலங்காலமாகப் பல்வேறுபட்ட வடிவங்களில் இருந்து வருகின்ற வர்க்க வேறுபாட்டின், பிரதானமான இரண்டு பிரிவுகளாக அமைவனவாகிய
தொழிலளர் வர்க்கம்
முதலாளி வர்க்கம் என்பன தொடர்பாகச் சற்று விரிவாக நோக்குவோமானால்,
தொழிலாளர் வர்க்கம்
தொழிலாளர் வர்க்கம் என்பது “பிறருக்காக உழைக்கும் மனிதர்களை உள்ளடக்கியது ஆகும்.” அதாவது, இவர்கள் கூலியின் பொருட்டுத் தமது உழைப்பை வழங்குவர், இவ் உழைப்பானது உடலுழைப்பாகவோ, அல்லது மூளை உழைப்பாகவோ அமைந்திருக்கும்.
அதாவது உழைக்கும் மக்கள் எனும் சொற்றொடரானது, “தமது உழைக்கும் திறனை முதலாளிகளிற்கு விற்கவேண்டிய கட்டாயத்திலிருக்கும் மக்களைக் குறித்து நிற்கின்றது” என்பர். இவர்கள் தாம் எவ்வளவு இலாபத்தினை முதலாளிகளிற்குப் பெற்றுக்கொடுக்கின்றோம் என்பது தொடர்பான எந்தவொரு அக்கறையுமின்றி, நிர்ணயிக்கப்பட்டதொரு ஊதியத்தின் பொருட்டு அவர்களிற்காக வேலை செய்கின்றனர்.
ஆனால் சிலர் ஊதியம் மற்றும் சொத்துடமையின் அடிப்படையில் வர்க்கவேறுபாட்டைத் தீர்மானிக்க முனையும் போது, உயர்மத்தியதர வர்க்கத்தினைத் தொழிலாளர்களாகக் கொள்ளலாமா? எனும் கேள்வியும், சிறுமுதலாளிகளை எவ் வகுப்பினுள் அடக்குவது? எனும் கேள்வியும் எழுந்து சர்ச்சையைத் தோற்றுவிக்கின்றது. ஆனால் உயர்மத்தியதர வர்க்கத்தினைச் சேர்ந்தவர்கள் சம்பளத்தின் பொருட்டுத் தமது உழைப்பை வழங்குபவர்கள் என்ற அடிப்படையிலும், ஒரு முதலாளியின் கீழ் சேவகம் செய்பவர்கள் என்ற அடிப்படையிலும் தொழிலாளர் வர்க்கத்தினைச் சேர்ந்தோராகவும், சிறுமுதலாளிகள் முதலையும், கீழ் வேலைசெய்யும் தொழிலாளர்களையும் தமது கட்டுப்பாட்டினுள் கொண்டிருப்பதனால் முதலாளி வர்க்கத்தினைச் சேர்ந்தோராகவும் முன்சொன்ன வரைவிலக்கணத்தின்படி கொள்ளப்படுதலே பொருத்தமானதாக அமைகின்றது.
இவ்வாறாகத் தொழிலாளர்களைப் பிரிப்பது அதாவது மத்தியதர வர்க்கம் எனவும், கீழ் உழைப்புத் தொழிலாளர்கள் எனவும் பிரித்து வைத்திருப்பதானது, பாட்டாளி வர்க்கத்தினது புரட்சிகரச் சக்தியை தகர்த்தெறிவதற்கான முதலாளித்துவத்தின் சதித்திட்டம் என்பது மார்க்சியவாதிகளின் கருத்தாகும்.
இன்றைய உலகில் நிலவுகின்ற வேலையில்லாதோரின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பானது, தொழிலாளர் மத்தியில் வேலை தொடர்பான அச்சத்தினை ஏற்படுத்தி, அவர்களை முதலாளிகளிற்கு மேலும் மேலும் அடிமைகளாக, உரிமைகளிற்காகப் போராட முடியாதவர்களாக மாற்றிக்கொண்டிருக்கின்றது.
இவர்கள் தம் ஆயுளின் பெரும்பகுதியைக் களிக்கின்ற, தாம் வேலை செய்கின்ற கட்டடம் தமக்குச் சொந்தமானது அல்ல என்பதனை அறிந்தவர்களாகவும், தாம் வேலை செய்கின்ற இயந்திரத்தில் தமக்கு எவ்வித உரிமையும் இல்லை என்பதைத் தெரிந்தவர்களாகவும், தாம் உற்பத்திசெய்கின்ற சில பொருட்களைத் கொள்வனவு செய்ய வசதியற்றவர்களாகவும் உள்ளனர். இவர்கள் குறிப்பிட்ட ஒரு சில வேலைகளையே மீண்டும் மீண்டும் தொடர்ச்சியாகச் செய்துவருவதால், வேலையின் மீது விரக்தியடைந்த நிலையிலும், வாழ்க்கையில் இருந்து அந்நியமானநிலையிலும் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.
ஆனால் இதே தொழிலாளர் வர்க்கமே ஒன்றுபட்டு நிற்கும்போது, அனைத்திற்கும் மேலான மாபெரும் பலத்தினைக் கொண்டதாகவும், சமுதாயப் படைப்புத்திறனைக் கொண்டதாகவும், சமூக மாற்றத்தினை ஏற்படுத்தக் கூடிய சக்தி கொண்டதாகவும் விளங்குகின்றது. மாபெரும் சமூகமாற்றக் காலங்களில் இத் தொழிலாளர் வர்க்கம் புரட்சிகர மாற்றத்தின் சிருஸ்டியாகத் தனது வரலாற்றுப் பாத்திரத்தை நிறைவேற்றிவிடுகின்றது என்பதனை, நாம் உலக வரலாற்றில் இடம்பெற்ற மாபெரும் புரட்சிகளான ரஸ்யப் புரட்சியின் போதும், சீனப் புரட்சியின்போதும், கியூபப் புரட்சியின்போதும், அண்மைய நேபாள புரட்சியின்போதும் அது சாதித்தவற்றிலிருந்து அறியக் கூடியதாக உள்ளது.
முதலாளி வர்க்கம்
உற்பத்திச் சாதனங்களைத் தம் உடமையாகக் கொண்டு, ஏனைய பலரை வேலைக்கமர்த்தி, இலாபத்தினைப் பெற்றுக்கொள்கின்றவர்களைக் கொண்டிருக்கின்ற வர்க்கமே முதலாளி வர்க்கம் ஆகும்.
முதலாழித்துவ சமுதாயத்தில் அரசானது சுரண்டல்க்காரர்களின் ஆதிக்கத்தைப் பாதுகாப்பதற்கான ஒரு கருவியாகவே விளங்குகின்றது. இவ் ஆதிக்கத்தின் ஒரு வகைப்பாடே ஜனநாயகம் ஆகும். அரசு தவிர மதம், சட்டம் என்பனவும் இச்செயற்பாட்டையே புரிகின்றன.
முதலாளித்துவம் தனது பாரிய சந்தைத் தேவையைப் பூர்த்தி செய்வதற்காகப் புவிப்பரப்பு முழுவதையும் தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க முனைகின்றது. அதற்கு எதிரான சக்திகளை அது அழித்துவிடவும் தயங்குவதில்லை. அதற்காகக் கிராமங்களை நகரங்களின் ஆளுகைக்கு உட்படுத்துகின்றது, மாபெரும் நகரங்களை உதித்தௌச் செய்கின்றது, நகரங்களின் சனத்தொகையை வெகமாக அதிகரிக்கச் செய்கின்றது.
இது மனிதனுடைய மாபெரும் சக்தியை வெளிப்படுத்தியது. பாரிய கட்டுமானங்களைத் தன் தேவையின் பொருட்டு அனைவரும் ஆச்சரியப்படும் வண்ணம் உருவாக்கியது.
இது தனக்குச் சாதகமான வாணிபச் சுதந்திரத்திற்கும், அதையொட்டிய ஏனைய சுதந்திரங்களிற்கும் மாத்திரம் முக்கியத்துவம் கொடுத்து, ஏனைய உரிமைகளிற்குப் பதிப்பை ஏற்படுத்துகிறது. குடும்ப உறவை வெறும் காசு, பண உறவாய்ச் சிறுமையுறச் செய்கின்றது.
இம்முதலாளி வர்க்கமே தனக்கெதிரான பாட்டாளி வர்க்கத்தினைத் தோற்றுவித்து, அதற்குத் தேவையான அனைத்துப் பயிற்சிகளையும் வளங்குகின்றது. அதாவது இது தன்னை வளர்ப்பதற்காக மேற்கொள்கின்ற செயற்பாடுகளான, விவசாயிகளிற்கிடையிலும், ஏனைய சிறுமுதலாளிகளிற்கிடையிலும் பிளவுகளை ஏற்படுத்தி அவர்களைச் சிதறடித்தல்ச் செயற்பாட்டைச் செய்வதன் மூலம் பாட்டாளி வர்க்கத்தை வலுப்படுத்தி, ஒழுங்குபடுத்துகின்றது. இது அதன் அழிவிற்கும் காலாகின்றது என்பதே முக்கியமானதொரு முரண்பாடாகும்.
அந்தவகையிலே காலம் காலமாக இடம்பெற்று வருகின்ற முதலாளித்துவத்துவத்தின் சுரண்டல் கொடுமைகளிற்கு எதிராகத் தொழிலாளர் வர்க்கம் கிளர்ந்தெழுந்து, அவற்றை முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் சம்பவங்களும் வரலாற்றில் இடம்பெற்றுள்ளது. இதுவே வர்க்கப் புரட்சி அல்லது வர்க்கப் போராட்டம் என அழைக்கப்படுகின்றது.
வர்க்கப் போராட்டம் அல்லது வர்க்கப் புரட்சி
சமூகத்திலே சிறுபான்மையாக உள்ள முதலாளி வர்க்கத்தினர், பெரும்பாண்மையாக உள்ள தொழிலாளர்களைத் தம் செல்வத்தின் செல்வாக்கினாலும், அரசியந்திரத்தின் மீது தாம் கொண்டுள்ள அதிகாரத்தின் காரணமாகவும் அடக்கியாழ முற்படுகின்றனர். ஆவர்களின் உரிமைகளை தங்களின் சுகபோகங்களிற்காக பூரணமாக வழங்க மறுக்கின்றனர். இதனால் அரச அதிகாரத்தினைக் கைப்பற்றுவதன் மூலமாகத் தங்களது உரிமையையும், சுதந்திரத்தையும் வென்றெடுக்க விளையும் பாட்டாளிகள் புரட்சிசெய்கின்றனர். அது வெற்றியடைகின்றபோது அவர்கள் பாட்டாளி வர்க்கச் சர்வதிகார அரசைத் தோற்றுவிக்கின்றனர். அதாவது மக்கள் தொகையில் 90மூற்கு மேற்பட்டவர்களைக் கொண்டதான தொழிலாளர் வர்க்கச் சர்வதிகாரமே உண்மையான சமவுடமையாக, சனநாஜகமாக அமைகின்றது.
அதாவது, காலங்காலமாக வர்க்கங்களிடையே நிலவுகின்ற சமரசப்படுத்தமுடியாத வர்க்க முரண்பாடானது பல்வேறு காரணிகளினால் முட்டி, மோதி, வெடிக்கின்ற நிலையினையே வர்க்கப் புரட்சி என்பர்.
மார்க்சியவாதிகள் “சுரண்டலை அடிப்படையாகக் கொண்ட எந்தவொரு சமூகத்திலும் வர்க்கப் போராட்டமே வரலாற்றின் இயக்கவிசையாக அமைகின்றது.” என்பர்.
சமுதாயத்திலுள்ள ஒடுக்கப்பட்ட வர்க்கங்களின் தாழ்வுற்ற நிலையும், ஒடுக்குமுறையாளர்களினால் அவர்கள் அனுபவிக்கும் துன்பங்களுமே, அவர்களைப் புரட்சிகரச் செயற்பாட்டிற்கு உந்தித்தள்ளுகின்றது.
இவ் வர்க்கப் போராட்டமானது சாதரணமான அடயாள வேலைநிறுத்தம் முதற்கொண்டு ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு வரையாகப் பல்வேறு வடிவங்களில் இடம்பெறுகின்றது. வர்க்கமுறைச் சமுதாயத்தில் எப்பொழுதும் வர்க்கப் போராட்டமானது இடம்பெற்றுக்கொண்டே இருக்கும். வெளிப்படையாக நோக்கும் போது அமைதியாத் தெரிகின்ற சந்தர்ப்பத்தில் கூட உள்ளார்ந்தமாக இடம்பெற்றுக்கொண்டே இருக்கும் என்கின்றனர்.
இதையே பாரதிதாசன்
“ஓடப்பராயிருக்கும் ஏழையப்பர் உதையப்பராகிவிட்டால் ஓர்நொடிக்குள்
ஓடப்பர் உயரப்பர் எல்லாம் மாறி ஒப்பப்பர் ஆயிடுவர் உணரப்பா நீ ”
என்கிறார்.
இப் போராட்டம் இன்று ஆயுதமேந்திய புரட்சியாக மாத்திரமன்றி, அமைதியான சனநாயக வளிப்பட்ட தேர்தல் முறையினூடாகவும் தனது இலக்கை அடைகின்றது. இது பூர்ஸ்வா வர்க்கத்தின் எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளின் வலுவிலேயே தங்கியுள்ளது.
வர்க்கமுறையின் எதிர்காலம் தொடர்பான மார்க்ஸியக் கருத்துக்கள்
“பாட்டாளி வர்க்கத்தின் எதிர்காலக் கடமையானது வர்க்கங்களைச் சமப்படுத்துவது அன்று, மாறாக வர்க்கங்களை இல்லாது ஒளிப்பதே ஆகும்”
என்கிறார் லெனின்.
அதாவது, சமுதாயம் முழுமைக்குமே சொந்தமாய் இருக்கவேண்டிய உற்பத்திச் சாதனங்கள் வி~யத்தில் குடிமக்கள் அனைவரையும் ஓரேமாதிரியான உறவில் வைப்பதையே இது குறித்து நிற்கின்றது.
உற்பத்திச் சாதனங்களையும், ஆலைகளையும் இயக்குவதற்கான வாய்ப்புக்களைச் சமமாகப் பகிர்ந்து எல்லாக் குடிமக்களிற்கும் கொடுத்தலையே இக்கூற்று குறித்துநிற்கின்றது.
வர்க்கங்களை ஒழிப்பதானது ஓர் நெடிய நிகழ்ச்சிப் போக்காகும், இதற்கு N~hசலிசப் புரட்சியைத் தொடர்ந்து ஒரு முழு வரலாற்றுச் சகாப்தமே தேவைப்படும் என்கின்றனர். N~hசலிசப் புரட்சியானது வர்க்கங்களை ஒழிப்பதற்கான வழியைத் திறந்து விடுகின்றது.
எனவே எதிர்காலத்தில் கம்யூனிச அடித்தளம் நிறுவப்படுகின்ற போது வர்க்கமுறையின் அடித்தளமானது ஆட்டங்கண்டு சரிந்து விடுகின்றது. அதன் பின் வர்க்கபேதமற்ற பொதுவுடமைச் சமுதாயம் தோன்றும்.
முடிவுரை
வர்க்கமுறை தொடர்பான மார்க்சிசக் கருத்துக்கள் பற்றி இதுவரை ஆராய்ந்த விடயங்களின் சாராம்சத்தினை நோக்கினோமானால், வர்க்கப் பாகுபாடு என்பது காலங்காலமாக பொருளாதாரம், தனிச்சொத்துடமை, உற்பத்திசாதனங்களின் உடைமை என்பனவற்றின் அடிப்படையில் தீர்மானிக்கப் படுகின்ற மனித சமுதாயத்தின் பெரும் பிரிவினையைக் குறித்துநிற்கின்றது.
இது வரலாற்றுக் காலங்களில் ஆண்டான் - அடிமை, நிலப்பிரபு – விவசாயி எனும் வடிவங்களில் வழங்கி வந்து, இன்று முதலாளித்துவ சமுதாயத்தில் முதலாளி – தொழிலாளி எனும் பிரிவாக நிலைத்துள்ளது. இந்நிலை தொழிலாளர் வர்க்கப் புரட்சியின் காரணமாக மாற்றமடைந்து வர்க்கங்கள் அற்ற சமுதாயத்தை உருவாக்கும்.
